C 138
[1] CEROS grece, latine cornu, inde hic cervus, unde hec cerva, et hic cervulus diminutivum, unde hec cervula. Item a cervus cervinus -a -um. [2] Item a ceros hic cerasta vel cerastes, idest serpens cornutus; ceros componitur cum amnis et dicitur pluraliter hec ceraunia -orum, idest acutiones et exaltationes undarum in tempestate, quasi amnes cornuti, unde Lucanus (5, 457) 'movitque ceraunia nautis', unde ceraunia dicuntur saxa prominentia in mari ad instar cornuum. [3] Item ceraunos grece, latine dicitur fulmen, et inde hee ceraunie vites vel uve quia rubeant ut ignis, et hec ceraunia -e quedam gemma sic dieta quia alibi non invenitur nisi in loco fulmine icto; [4] et hoc ceraunium -nii, nota sic facta: ^ ; et ponitur quando multi versus improbantur nec per singulos obelantur, et hec ceraunia -orum prerupte summitates montium dicuntur a crebra fulminatione, quod componitur cum acros quod est mons et dicitur acroceraunia -orum, illud idem, quasi montes fulminati, [5] unde et Ceraunii vel Acroceraunii antonomasice dicuntur montes Epiri propter altitudinem et assiduos iactus fulminum. [6] Ceros componitur cum ege, quod est caper, et dicitur hic egoceros -rontis, idest capricornus; componitur quoque cum rinos, quod est naris, et dicitur hic rinoceros -rontis pro eodem animali, ut dicunt, vel pro alio, et interpretatur in nare cornu, unde Propheta 'cuius fortitudo ut fortitudo rinocerontis'; dicitur quoque rinoceros pro virili membro quia rigeat vel quia sit unicorne ad instar rinocerontis, unde Iuvenalis 'et magno cum rinoceronte lavari'; [7] componitur cum monos, quod est unum, et dicitur hic monoceros -rontis idest unicornis, quia unum cornu in media fronte habeat, et est idem animai quod rinoceros.
Colonna con sottomenu di navigazione
