T 149
[1] TUNDO -is tutudi tunsum, percutere, verberare, concidere, confringere, tendere, unde tunsim adverbium, idest minutim, concisim vel percussim; [2] et hoc tucetum -ti, cibus qui fìt ex carnium conci-sione, sicut est salsicia: Persius (2, 42) 'sed grandes patine tucetaque crassa'; et inde hic tucetarius, qui cibum illum facit. [3] Item a tundo hic tudes vel tudatus, idest malleus, unde tudatos vocamus eos qui habent capita grossa ad instar mallei, et tudito -as, idest percutere cum malleo. [4] Item a tundo hec tussis -sis, quia tundit pectus, vel dicitur sic a ton, idest ab altitudine, quia a profundo pectoris veniat, unde hec tussicula -le diminutivum, et tussio -sis, unde hic tussitus -tus, et tussito -as frequentativum. [5] Tundo componitur contundo contudi contusum, conterere, percutere, confringere, detundo detudi detusum, valde tundere vel deorsum; extundo extudi extusum, idest extra tundere vel tundendo extrahere; [6] intundo intudi intusum, intus vel valde tundere, pertundo pertudi pertusum, [7] obtundo obtudi obtusum, contra vel undique tundere, obturare, in angustia claudere vel prohibere, obcecare, obsurdare, opprimere, unde obturo -as, claudere, stipare, retundo retudi retusum, retro tundere vel tundendo retro opprimere et acumen ferri destruere. [8] Tundo et eius composita activa sunt; item tundo geminat primam sillabam in preterito et amittit ibi n, sed in supino retinet n; composita vero ab eo omnia amittunt geminationem in preterito et in supino n, ut contudi contusum, retudi retusum, et cetera.
Colonna con sottomenu di navigazione
