S 222
[1] SUSURRO -as, murmurare, in aure alicuius aliquid latenter dicere, et est verbum facticium de sono locutionis dictum: qui enim susurrat non in facie alicuius sed in aure loquitur de altero detrahendo. [2] Unde hic susurro -nis, murmurator, sententiosus, bilinguis, et hoc susurrium, quod et hic susurrus dicitur; Virgilius 'et leto somnum suadebit inire susurro'; et susurrus -a -um, idest susurrans. Susurro -as neutrum est.
Colonna con sottomenu di navigazione
