P 134
[1] PLECTO -is -xi vel -xui -xum, idest punire, verberare, vel flectere vel ex virgis aliquid componete; unde in Passione Domini 'et plectentes coronam de spinis imposuerunt capiti eius': [2] plectentes, idest componentes flectendo circumcirca spinas; vel fìat ita constructio: et plectentes, idest punientes eum, imposuerunt capiti eius coronarti de spinis. [3] Unde plexus -xus -xui, idest flexus vel punitio, unde plexuosus -a -um, flexuosus vel punitus, [4] et hic et hec plexibilis -e, plexibiliter, idest habilis ad plectendum. [5] Item a plecto pro flectere hoc plectrum, idest gubernaculum navis vel lingua in corpore vel potius ultima pars lingue, et percussorium cithare, quia flectitur huc et illuc; vel a plecto pro punire et verberare quia plectrum verberat et percutit; [6] unde hoc plectellum diminutivum. [7] Item a plecto pro flectere hec plecta -e, quilibet nexus ex virgulis vel papiro vel carecto factus, unde cophinos faciebant; [8] unde hec plectula -e diminutivum; Iosephus in VIII 'erant celature ex crispantibus plectulis facte'. Plecta etiam dicitur calix duas ansas habens. [9] Plexus pro flexus componitur perplexus -a -um, idest intricatus, irretitus, involutus, obscurus. [10] Item plecto pro flectere componitur cum am-, quod est circum, et dicitur amplector -ris amplexus, quasi circumcirca brachia flectendo cingere vel cingi; [11] unde hic amplexus -xus et amplexim, coniunctim, et amplexor -aris frequentativum; [12] complector -ris, simul utrimque brachiis cingere, [13] unde complexus -xus et complexim et hec complexio -nis, actus complectendi vel quedam argumentatio que undique complectitur adversarium: hec a Latinis dicitur complexio vel cornutus sillogismus, a Grecis dilema; et complexio dicitur naturalis dispositio; [14] unde complexionalis -e, complexionaliter, complexionalitas; [15] et complexionatus -a -um, complexione participans vel dispositus; item complexus accipitur in passiva significatione, idest coniunctus vel compositus, ut sermo complexus dicitur constans ex dictionibus, scilicet oratio; [16] et componitur incomplexus -a -um, idest non complexus, unde incomplexus sermo dicitur dictio. [17] Item a complector complexor -aris frequentativum. Plecto est activum et eius composita, si qua habet, in -o; amplector commune est, complector deponens.
Colonna con sottomenu di navigazione
