IV. [Lycidas, Mopsus]
Populea Lycidas nec non et Mopsus in umbra
pastores, calamis et versu doctus uterque
nec triviale sonans, proprios cantabat amores.
Nam Mopso Meroe, Lycidae crinitus Iollas
ignis erat; parilisque furor de dispare sexu
cogebat trepidos totis discurrere silvis.
Hos puer ac Meroe multum lusere furentes,
dum modo condictas vitant in vallibus ulmos,
nunc fagos placitas fugiunt promissaque fallunt
antra nec est animus solitos ad ludere fontes,
cum tandem fessi, quos durus adederat ignis,
sic sua desertis nudarunt vulnera silvis
inque vicem dulces cantu dixere querellas.
Inmitis Meroe rapidisque fugacior Euris,
cur nostros calamos, cur pastoralia vitas
carmina? Quemve fugis? Quae me tibi gloria victo?
Quid vultu mentem premis ac spem fronte serenas?
Tandem, dura, nega: possum non velle negantem.
Cantet, amat quod quisque: levant et carmine curas.
Lycidas
Respice me tandem, puer o crudelis Iolla.
Non hoc semper eris: perdunt et gramina flores,
perdit spina rosas, nec semper lilia candent
nec longum tenet uva comas nec populus umbras:
donum forma breve est, nec se quod commodet annis.
Cantet, amat quod quisque: levant et carmina curas.
Mopsus
Cerva marem sequitur, taurum formosa iuvenca,
et Venerem sensere lupae, sensere leaenae
et genus aerium volucres et squamea turba
et montes silvaeque, suos habet arbor amores:
tu tamen una fugis, miserum tu prodis amantem.
Cantet, amat quod quisque: levant et carmina curas.
Lycidas
Omnia tempus alit, tempus rapit: usus in arto est.
Ver erat, et vitulos vidi sub matribus istos,
qui nunc pro nivea coiere in cornua vacca.
Et tibi iam tumidae nares et fortia colla,
iam tibi bis denis numerantur messibus anni.
Cantet, amat quod quisque: levant et carmina curas.
Mopsus
Huc, Meroe formosa, veni: vocat aestus in umbram.
Iam pecudes subiere nemus, iam nulla canoro
gutture cantat avis, torto non squamea tractu
signat humum serpens: solus cano. Me sonat omnis
silva, nec aestivis cantu concedo cicadis.
Cantet, amat quod quisque: levant et carmina curas.
Lycidas
Tu quoque, saeve puer, niveum ne perde colorem
sole sub hoc: solet hic lucentes urere malas.
Hic age pampinea mecum requiesce sub umbra;
hic tibi lene virens fons murmurat, hic et ad undas
purpureae fetis dependent vitibus uvae.
Cantet, amat quod quisque: levant et carmina curas.
Mopsus
Qui tulerit Meroes fastidia lenta superbae,
Sithonias feret ille nives Libyaeque calorem,
Nerinas potabit aquas taxique nocentis
non metuet sucos, Sardorum gramina vincet
et iuga Marmaricos coget sua ferre leones.
Cantet, amat quod quisque: levant et carmina curas.
Lycidas
Quisquis amat pueros, ferro praecordia duret,
nil properet discatque diu patienter amare
prudentesque animos teneris non spernat in annis,
perferat et fastus. Sic olim gaudia sumet,
si modo sollicitos aliquis deus audit amantes.
Cantet, amat quod quisque: levant et carmina curas.
Mopsus
Quid prodest, quod me pagani mater Amyntae
ter vittis, ter fronde sacra, ter ture vaporo,
incendens vivo crepitantes sulphure lauros,
lustravit cineresque aversa effudit in amnem,
cum sic in Meroen totis miser ignibus urar?
Cantet, amat quod quisque: levant et carmina curas.
Lycidas
Haec eadem nobis quoque versicoloria fila
et mille ignotas Mycale circumtulit herbas;
cantavit, quo luna tumet, quo rumpitur anguis,
quo currunt scopuli, migrant sata, vellitur arbos.
Plus tamen ecce meus, plus est formosus Iollas.
Cantet, amat quod quisque: levant et carmina curas.
Colonna con sottomenu di navigazione
